Publicatie Dodenlijst
Publicatie Dodenlijst
16.okt.1979 (24 mizan1358), Kabul Afghanistan
Lijst van 12000 Martelaar hing op de muren van het ministerie van Binnenlandse zaken
De pad van martelaars naar gerechtigheid zal eeuwig bewandeld worden.
Op 16 oktober 1979 (24 mizan 1358) verstikte Hafizullah Amin, de toenmalige president Noor Mohammad Taraki met een hoofdkussen op zijn mond en nam zijn positie over. In de eerste dagen van zijn presidentschap, liet Amin zijn mannen de namenlijst van 12000 onder Taraki vermoorde politieke gedetineerden op de muren van het ministerie van binnenlandse zaken hangen.
Op 18 september 2013, publiceerde de Nederlandse Openbaar ministerie de lijst van martelaars. In het kader van een onderzoek naar betrokkenheid van in Nederland verblijvende ex-baas van Afghaanse staatsveiligheidsdiensten (AGSA/KAM/KHAD/WAD) kwam de Nederlandse politie aan deze lijst. Martelaars vermeld in deze lijst waren omgebracht in de jaren 1978-1979 door de regering van zogenaamde Democratische Volkspartij Afghanistan (Watan partij). De gepubliceerde lijst toont aan dat de omgebrachte personen behoorden tot diverse lagen van de samenleving en qua leeftijd, geslacht, opleidingsniveau, beroep, levensovertuiging en politieke voorkeur, verschillend waren. Genoemde lijst en daarbij behorende documenten bewijzen dat bij veel van deze moorden, Asadullah Sarwari, de directeur van toenmalige staatsveiligheidsdienst (AGSA), persoonlijk betrokken was.
Men mag ervan uitgaan dat de lijst van vijfduizend doden, gepubliceerd door de Nederlandse Openbaar Ministerie geen onderdeel uitmaakte van de door Amin gepubliceerde dodenlijst. Uitgaande van deze twee dodenlijsten kunnen we zeggen dat het genoemde regime binnen een jaar ten minste 17000 onschuldige gedetineerden, op een willekeurige wijze, zonder enige bewijs gedood had. Dit geeft ons een indicatie van het aantal doden van onbeschermde gedetineerden gedurende de14 jaar durende macht van de zogenaamd democratische volkspartij Afghanistan.
Ook na de dood van Taraki kwam er geen einde aan de zuivering van eigen volk. Amin ging tijdens zijn 3 maanden durende presidentschap hiermee door. Toen werd Afghanistan bezet door de Russen. Ze wezen Karmal aan als president met de beruchte Assadullah Sarwari als zijn vicepremier. Als beloning van zijn bloedige moord op 17 duizend gedetineerden, kreeg Sarwari van Karmal een hogere positie toebedeeld. De gevreesde KHAD werd opgericht naar het model van KGB. Systematische foltering, lichamelijk en psychische mishandeling en executies namen toe.
In 1987 werd Najibullah (eerder algemeen directeur van de gevreesde KHAD) door de Russen als president van Afghanistan aangesteld. Deze keer was Najibullah aan de beurt om beloond te worden voor zijn gruwelijke misdaden. Najibullah, ook bekend als de slager van Kabul, werd vanaf 1987de slager van Afghanistan. Militaire operaties werden onder Karmal en Najibullah heftiger, met grote aantal burgerslachtoffers en verbranding van de dorpen, die verdacht leken van sympathie met het verzet. Clusterbom, bareelbom en chemische gassen werden gebruikt, zowel door de Russen als door de veiligheidsdiensten van het regime van Karmal en Najibullah. Zo vielen anderhalf miljoen dodelijke slachtoffers onder de burgerbevolking.
Ondanks alle misdrijven tegen de menselijkheid, begaan onder de regimes van Karmal en Najibullah, zijn er nog steeds personen die zich promoten als lid van Watan partij en beweren dat de ene of de andere fractie van deze partij democratisch was. Het is nu de vraag wat deze personen deden, toen ze zagen dat hun duizenden onschuldige landgenoten door hun regime voor executie naar de polygoon werd vervoerd? Wanneer wordt hun slappende geweten eindelijk wakker? Als hun geweten eenmaal wakker is geworden, dienen ze mee te werken met de slachtoffers, om de direct-verantwoordelijken te berechten voor hun betrokken waren bij het plegen van de mensenrechtenschendingen en misdaden tegen de menselijkheid.
Lang leve de rechtvaardigheid!